چند روز پیش یه اس ام اس  داشتم از یه دوست  ، نوشته بود : 

خدا از تو بگیرد ، آن چه که خدا را از تو می گیرید !!

با خوندنش یهویی دلم ریخت ، هر چند که وقتی مرور می کنم ، می بینم خیلی وقتا این کا رو کرده ،

شاید خیلی وقتا از دست دادنام به همین خاطر بوده !!

نمی دونم چقدر از ته دلم راضی ام که خدا این دعا رو در حقم مستجاب کنه !!

به هر حال ، همون موقع خواستم بفرستمش واسه یه نفر ، یه نفری که خودش همیشه می گه من فقط توی دنیا  یه حجاب دارم !!

با خودم فکر کردم شاید ناراحتش کنم ، آخه اگه خدا همینم ازش بگیره ، دیگه ... !! اما بعد فکر کردم که خوب خودش جاش می شینه ا!

بعد یاد این مناجات افتادم :

خدایا !

اگر هر که را از تو از انسان می ستانی ، خود جایش نمی نشستی ،

چه سخت بود بریدنها و از دست دادنها و اکنون چه حلاوت غریبی دارد

این گسستن ها و پیوستن ها ، این رفتن ها و جایگزین شدنها .

تو بمان در ازاء روانه کردن همگان !!

.

.

.

کاش می نشست !!